Tot in de 16de eeuw had de parochiekerk Sint-Michael als patroon, maar daarna Sint-Ludgerus. Het patroons- of begevingsrecht en het grootste deel van de tienden waren in handen van het Onze-Lieve-Vrouwekapittel van Tongeren. Tot aan de Franse Revolutie bezat de parochie geen eigen doopvont, want het dooprecht was voorbehouden aan de plebaan of hoofdpastoor van Tongeren. Buiten de stad strekte zijn bevoegdheid zich uit over de rectoraten Offelken, Koninksem, Widooie, Piringen, Mulken, Riksingen, Henis en Neerrepen. Het waren “quartae capellae” of kwartkapellen, die slechts 1/4de van de kerkelijke belastingen dienden te betalen.
Van de vroegere romaanse kerk uit de 11de_12de eeuw is enkel de middenbeuk en de onderbouw van de toren bewaard gebleven. Op het einde van de 17de eeuw werd een nieuw koor bijgebouwd, terwijl eerder reeds de gotische zijbeuken waren verhoogd. De toren, opgetrokken op een romaanse onderbouw, is laat-gotisch en dateert, evenals de dwarsbeuk, uit de 15de eeuw. In 1909 werd onder leiding van architect Mathieu Christiaens uit Tongeren het kerkgebouw volledig gerestaureerd. In de kerk staan ook nog enkele mooie grafstenen van de vroegere heren van Repen, versierd met alliantie- en kwartierwapens. Van hun kasteel is enkel de grote toren en de zuidelijke puntgevel overgebleven, waarin nog de wapens van Lambert van Reepen en van Margaretha van Cortenbach, geboren in 1592, te zien zijn. Diezelfde wapenschilden prijken ook op drie prachtige schouwen in het huidige herenhuis.