Het was abt Adelardus, een kleinzoon van Karel Martel en een neef van Karel de Grote, die omstreeks 773 heel wat goederen, o.a. in de streek van Elen, Beringen en Widooie, schonk aan zijn abdij. In het domein van Widooie-Haren-Bommershoven werden de landerijen aanvankelijk bewerkt door de monniken zelf, maar later werd het beheer ervan toevertrouwd aan één monnik, die men proost noemde en bijgestaan werd door lekenbroeders en knechten. De moederkerk van Haren , toegewijd aan de Heilige Petrus, werd begeven door de abdij van Corbie, die in het midden van de 12de eeuw ook de kerk van Widooie in haar bezit kreeg en alzo meteen alle inkomsten verwierf. Voorwaarde was dat de abdij er een bedienaar aanstelde en dat werd praktisch altijd de proost van Widooie. De proosdij als zodanig verdween vermoedelijk reeds in het begin van de 15de eeuw, zoals ook de andere domeingoederen van de abdij in ons land, die toen meestal alle verpacht waren.
Als parochie, die gesticht was door de abdij van Corbie, werd het later een kwartkapel of dochterkerk van het Tongerse Onze-Lieve-Vrouwekapittel, waarvan de plebaan de rector aanstelde. Dit hield o.a. in dat alle kinderen in de moederkerk van Tongeren moesten gedoopt worden. In de eigen kerk kon men enkel huwen en ten grave gedragen worden. Tot aan de Franse Revolutie trok op de eerste van de drie kruisdagen de processie van Tongeren over Koninksem, waar een mis werd opgedragen, tot aan het rustaltaar onder de dorpslinde van Widooie. Hier werd de zegen gegeven en daarna keerde men terug naar Tongeren. De huidige kerk, toegewijd aan Sint-Pancratius, werd gebouwd in 1845. Het is een classicistisch gebouw met een voorstaande westertoren, drie beuken en een rechthoekig koor met ronde absis.