De samenwerkende maatschappij “La Tenture” werd te Tongeren gesticht op 21 juli 1919 door Paul Neven, notaris, volksvertegenwoordiger en later ook burgemeester. Zij had tot doel de aanmaak en de verkoop van behangpapier en van bijkomende producten, die met de stoffering te maken hadden.
De duur van de maatschappij was op 30 jaar vastgesteld, doch de algemene vergadering van de aandeelhouders kon ze voortijdig ontbinden.
Paul Neven zelf nam 80 aandelen van 200 F. voor zijn rekening, René Willems, Jules Bonhomme en Theophiel Vandervelden namen er ieder 75, Alfons Vandervelden 50, Justin Toppet, Martha Toppet en Louis Warnants ieder 35, Jozef Vanclée, Albert Menten, Constant Deploige en Félix Melchior ieder 25, Emiel François 20 en Justin Jacques, Victor Jacques en Romain Quaedvlieg ieder 15 aandelen.
Alle zestien waren zij vooraanstaande liberalen en de stichting van “La Tenture” mag beschouwd worden als de voorzetting van een tewerkstellingspolitiek, die sinds 1900 gehuldigd werd door de oprichting van de “Fonderie Tongroise”, de “Tuillerie Tongroise”, de “Fonderie du Geer” enz. waardoor honderden Tongerse werklieden ter plaatse aan de kost kwamen; deze werden dan ook prompt aangesloten bij de liberale ziekenkas “Help U zelve”, de spaarbank “L’Economie” en de bouwmaatschappij “Het Werkmanshuis”.
De katholieke geldschieters bezaten een analoge reeks instellingen, doch hier werd meer belangstelling opgebracht voor houtzagerijen, steenovens enz. De bedoeling van beide strekkingen zal wel geweest zijn de Tongerse werklieden ter plaatse werk te verschaffen en ze voorlopig van het Luikse industriebekken weg te houden, waar het opkomend socialisme hen dra kon inpalmen …
De Tongerse nijverheden kenden een betrekkelijke bloei tot omstreeks 1930, toen een algemene economische crisis hun voorbestaan in het gedrang bracht. Toen telde de werkliedenpartij ook al heel wat aanhangers in het Tongerse en haar leiders zetten de arbeiders regelmatig tot werkstakingen aan ten einde hogere lonen en andere voordelen te bekomen. Deze aanhoudende stakingen en de hierbij horende troebelen hebben de Tongerse industrieën, die alsnog niet aan alle eisen van de aanstokers konden voldoen, de ene na de andere van de kaart geveegd.
De papierfabriek “La Tenture” was eigenlijk de voortzetting van een oudere plaatselijke fabriek, toebehoord hebbend aan de heer René Willems-Stevens, die wij hoger als tweede aandeelhouder aantroffen. De fabriek Willems was gelegen achter de huizen van de Grote Markt en gaf uit op de Vlasmarkt langs een nog bestaand eindje straat. “La Tenture” nam de uitrusting van René Willems voor 40.000 F. over en kocht voor 35.000 F. een gebouwencomplex onderaan in de Kielenstraat, tegenover het Begijnhof. Architect Marcel Simons tekende toen de plattegronden voor bijkomende fabrieksgebouwen, op te richten tussen de Kielenstraat en de Moerenstraat.
De nieuwe instelling deed aanvankelijk goede zaken, doch kon – zoals eerder gezegd – het hoofd niet bieden aan de erge crisis van de dertiger jaren. In 1931 was reeds tot de likwidatie beslist, doch de uitverkoop van voorraden, materieel enz. duurde nog jaren later voort.